"Attentie attentie, welkom aan boord van dit Ryanair toestel waar niemand dood gevonden wilt worden. We vertrekken zo richting Barcelona de vlucht heeft alleen wel een uur vertraging opgelopen. Helaas zijn de stoelen voor deze vlucht een beetje ingezakt en de bagagebakken te klein voor de koffers. Ook zijn alle stoel zakken voor u verwijderd zodat we zo low-cost kunnen vliegen. Het zwemvest bevindt zich niet onder uw stoel maar bij de zuurstofmaskers. Door bezuinigingen hebben wij voor u allemaal reclame folder, maar moet u er een delen met de rest van het vliegtuig. De gangpadden zijn versmald daardoor kunt u minder goed doorlopen. Nog een mededeling voor vertrek het cabinepersoneel en ik kunnen zo slecht gebrekkig Engels dat u ons amper verstaat. We wensen u een fijne vlucht met RAMPair". Het is maandag morgen het is zo koud in Arnhem dat er weer word gesproken van een elfstedentocht. Kwart voor 10 verzamelen en 10 uur vertrekken was de afspraak. Helaas was de bus een half uur te laat en vertrokken we half 11 richting Weeze-Duitsland. Na ongeveer een uur met de bus gereden te hebben komen aan bij het vliegveld. Stel het maar voor zoals Eindhoven-Airport. Als een stel buitenlandse toeristen maken wij onze koffers open om onze cadeautjes en toiletspullen in de extra koffers te stoppen. Nu is het wachten dat het vliegtuig vertrekt. Om 13:25 vliegen we naar Barcelona dachten we toen nog. Maar het liep allemaal toch even iets anders. Zelfs met 2 koffers vol cadeautjes en toiletspullen hadden overgewicht. En die mensen van Ryanair hadden geen medelij en hup daar kon alles weer open en verdeeld worden. Eenmaal bij de douane (een meter verderop) bleek het te zijn dat ons Engels klasgenootje een Engelse ID had en geen Nederlandse dus zij mocht niet mee aan boord. Ze moest haar Nederlands paspoort ook bij zich hebben. Een drama want zij moest achterblijven. Naar het vele geregel en gebel mocht het niet baten. Imogen moest achterblijven. De docent mocht niet blijven, want anders mochten wij de lucht niet ingaan. Omdat wij minderjarig waren. Gelukkig! We hebben een uur vertraging. Nu is de kans groot dat de gebelde moeder van haar het haalt om optijd met het paspoort aan te komen. De gate gaat open en de rij met mensen loopt naar het vliegtuig en nog geen Imogen. Een beetje treuzelen bij de gate hielp niet veel het vliegtuig moest de lucht in. 5 minuten was ze te laat en het vliegtuig steeg net op. De vlucht omboeken lukte en ze zou om 6 uur vanaf Schiphol alsnog vertrekken naar Barcelona met Easyjet. We zijn geland en het zonnetje schijnt. Het kan niet meer stuk. Nouja de landing was zwaar dus me oortjes doen veel pijn. Maar dat mocht de pret niet drukken. Van een koud land met veel sneeuw naar een warm land met... Geen sneeuw. Naar de bagageband en de koffers dan maar pakken. Als een stel domme toeristen zitten we midden in de hal onze spullen weer bij elkaar te pakken. Door de deuren en ¡Hola España! De directeur staat ons op te wachten en heeft de treinkaartjes voor ons gekocht. Wat een drama om daar met de trein te gaan. It's look like India. De trein komt tot stilstand en de al bekende geur ruik je overal. Nu denk je echt: ik ben in Spanje. 10 minuten lopen en we waren bij de school. De kinderen stonden ons op te wachten en we kregen te eten. Heel lekker was het niet maarja. We moesten ons zelf gaan presenteren in het Engels op een podium en het programma werd doorgenomen. Niemand snapte er wat van, want zo goed Spaans kunnen wij ook weer niet. Eenmaal aangekomen bij zijn huis is het uitzicht over Barcelona schitterend. Een soort appartementen complex met een zwembad beneden, een eigen kamer en badkamer. Vlug me bagage wegzetten en naar zo'n tentje om wat te drinken. Daar treffen we de Spaanse en de Nederlanders. Naar ongeveer een uurtje gaan we weer naar huis. Eenmaal thuis aangekomen zijn de ouders er nog niet. Dus ff me koffertje uitpakken. De voordeur kraakt zijn ouders komen binnen. Hele aardige mensen. Even wennen dat het hier 2 kussen zijn en geen 3. De koekjes vinden ze ontzettend leuk en lief en ik hoor de hele tijd dat ik een knappe jongen bent volgens de moeder. Die een boekenwinkel heeft en de vader een goede baan heeft bij een bank. Om 10 uur gaan we aan tafel en eten we gehaktballetjes met kip en salade. Tik tak, doet de klok dus lekker slapen! Tot morgen.