Dag 6 "We vertrekken"

Het is vroeg in de ochtend wanneer mijn wekker gaat. Het is vandaag de dag om naar huis te gaan. Naar even te hebben ontbeten krijg ik van het gezin een mooie riem en een kadootje voor mijn ouders. Het is nu echt afgelopen hier in Barcelona. We vertrekken naar school waar we onze kadootjes en toilettassen in de extra koffers doen. De gastgezinnen brengen ons naar het vliegveld. Daar nemen we afscheid en we kunnen terug gaan vliegen naar Nederland. Onze docent moet nog even een boete betalen van 50 € omdat ze een extra tasje meeneemt. We vliegen terug met veel turbulentie en landen in een regen achtig Duitsland. Onze ouders staan met smart op ons te wachten op school. Ik heb alle dagen genoten. Nu maar wachten tot dat ze hier komen. Goodbye

Laatste dag in Barcelona dag 5 "Drama"

En we gaan nog niet naar huis, Nog lange niet, nog lange niet, En we gaan nog niet naar huis, Want moeder is niet thuis. En al was m'n moeder thuis, Dan gingen we niet, dan gingen we niet, En al was m'n moeder thuis, Dan gingen we niet naar huis! We begonnen vroeg in de ochtend. Eerst kregen we les in hoe we een Tortilla de patatas moesten maken en vervolgens gingen we deze maken met een hele lieve aardige oude man. Een Tortilla de patatas is een soort omelet met aardappels erin en ui. Na al het lekkers kregen wij een drama les, het werd echt drama. Alle Spanjaarden die deden precies wat zij moesten doen zoals een muur kussen, maar de Nederlanders die hadden daar echt geen zin in en vonden het genoeg. Wanneer ik dit typ zit ik in het vliegtuig op weg naar huis. Opeens moeten de riemen vast, gelukkig gaat het om een lichte turbulentie. De drama les is eindelijk voorbij, maar we wachten wel weer zoals altijd. We gaan naar zijn huis en ik houd een kleine siesta want ik ben zo moe. Wanneer ik wakker word staat er een bord met raviolli voor me klaar met mayonaise en een kipfilet. Een slechte combinatie dus. We gaan weer terug naar school en wachten daar op de ouders die gaan kijken naar ons gemaakte filmpje. De filmpjes waren allemaal zo slecht gemonteerd door de Spanjaarden alles liep door elkaar. Naar een bedank woordje van de directrice gaan we wat eten met ze alle in de aula. Er blijkt iets gezegd te zijn dat we verplicht 12 uur thuis moeten zijn door de directrice. Dus we mochten niet tot 3 uur naar de disco. Het eten was allemaal Spaans en met veel vis dus ik heb niet echt veel gegeten. Maar iedereen wou met mij persoonlijk op de foto. Dat was wel weer een meevaller. Ik voelde me even een bekende Nederlander haha. De Spanjaarden vonden het in de school helemaal geweldig met de muziek alleen de Nederlanders hadden liever wat te drinken in een bar. De schoolleiding hadden de deuren op opslot gedaan dus we konden er niet uit. Uiteindelijk zijn we gegaan. Het is ongeveer 1 uur wanneer ik en me Spaanse weg wilden gaan. Bleek zijn band lek te zijn en dat we moeten lopen een klere eind. Ook nog werden we aangehouden door de politie voor controle. We gingen naar ene benzinepomp om de band op te blazen als dat niet lukte wou hij nog de Spaanse ANWB bellen. Het duurde me allemaal te lang en ik stelde voor dat we een taxi namen en hij de scooter op slot zette op een parkeerplaats. Ik zou betalen alleen hij wilde niet. Uiteindelijk lag ik kwart over 2 in bed en me wekker stond op 8 uur. Over een uurtje landen we en zijn we eindelijk weer in Nederland. We landen eerst op Düsseldorf-Weeze. Tot Straks

Dag 4 in Barcelona "In my point of view"

Dit stukje las ik als eerste op NU.nl toen ik wakker werd: Studenten Twente stelen voor de wetenschap ENSCHEDE - Voor een experiment hebben studenten van de Universiteit Twente 30 laptops gestolen van medewerkers. Die waren aan de medewerkers gegeven en om de veiligheid te testen moeten de studenten de laptops terugstelen. Dat blijkt uit een proefschrift. De studenten slaagden daar vrij eenvoudig in, bijvoorbeeld door zich voor te doen als ICT-medewerkers. Ze werden nooit betrapt, al mislukten wel enkele pogingen. Vals gewekt vertrouwen blijkt volgens het onderzoek een bedreiging te zijn voor de beveiliging van persoonlijke eigendommen, maar zeker ook voor een organisatie waar dan ook. Toen dacht ik nog van ach het zal wel. Maar eenmaal op school aangekomen moesten wij ons project verder afmaken. De Spanjaarden deden alles voor ons wij konden niks doen, dus als snel begon de verveling op te komen. Dus stiekem dacht ik eraan; het zal wel heel fijn zijn als hier computers ook werden gestolen zodat we niks meer konden doen. Dat we meer van Barcelona zelf konden bekijken wat we amper hebben gedaan, omdat we aan een project moesten werken. Maar nee dromen zijn bedrog. Soms heb ik ook het gevoel dat de Spaanse me niet snappen. Ik zeg heel duidelijk "Can i send my postcard to home" hij zegt yes ik weer "where can i post my postcard" hij zegt yes "but where" is mij antwoord daarop zijn antwoord is "We posting your card after school" eindelijk dacht ik, maar nee hij zit nu ingepakt in mijn koffer. Naar 3 keer vragen of we naar de brievenbus gaan vind ik het wel goed. Na 3 uur niks te hebben gedaan gaan we naar zijn huis pizza eten. Dat was wel weer lekker, alleen hij gooide er zoveel olie op dat de kaas ging drijven op de olie zoals een emulsie. Eenmaal terug op school kregen we te horen dat als we het filmpje afhadden we weg mochten gaan en vrije tijd hadden. Dat kregen we te horen om half 4. We konden weer niks doen dus me Docent had voorgesteld om samen met mij een dank woordje te schrijven voor de fijne week. In het Engels. Dat is gelukt en gecontroleerd door de Spaanse Engels docent. Ze overtuigde me het ook nog in het Spaans te laten zeggen. Toen ik het voorlas kan ze bijna huilen zei ze. Eindelijk is ons filmpje klaar. Alleen nog converteren. Dus iedereen dacht we gaan, maar nee we moesten er met ze achten er bij blijven staan om te zien hoe de procenten zich ophogen tot dat hij klaar is. Bij ongeveer 50% kwam de docent aan die op het verkeerde vliegveld stond. 100% is het en we gaan. Hij laat me eerste het stadion van Barcelona zien. Vervolgens nog wat meer gebouwen van Ghaudi. Nog even naar de Ramblas en naar een winkelcentrum om kadootjes te kopen en vervolgens naar het olympisch stadion, (waar een limousine en veel politie stond) en toen bereikte we het hoog(s)te punt van Barcelona. Een uitzicht waar je u tegen zegt zo mooi. Vervolgens rijden we naar de oude stiervecht arena wat nu ene winkelcentrum is om nogmaals een panoramisch uitzicht te zien van de inmens grote stad. We rijden naar zijn huis naar de unieke tour op zijn scooter. Daar eten we 3 worstjes met een minihamburger met naturel chips en we gaan nog even wat drinken in een cafeetje met maar een aantal mensen van de groep. Daar kreeg ik weer te horen dat er iets vreemds is gebeurd. Het Nederlandse meisje stond in de metro een man vraagt aan haar of de portemonnee die hij in zijn handen had van haar was. Dat bleek zo te zijn, maar eruit gevallen kan die niet zijn want ze had nog haar tas dichtgedaan voordat ze instapte en nu stond die wagenwijd open. Waarschijnlijk heeft de man haar zakken gerold en gezien dat er alleen maar pasjes inzat, ze heeft een creditcard en geen contantgeld, of de zakkenroller heeft de portemonnee weg gegooit. Het café ging sluiten en toen we naar buiten toeliepen lag er een dode kat zonder kop. Echt zo vies. Ik probeer wat te gaan slapen nu, op zijn Spaans een siesta, want ben zo moe. Tot straks voor de blog over deze Vrijdag de laatste dag in Barcelona.

Dag 3 Barcelona "Wachten Wachten Wachten"

We beginnen met een spelletje! Wat hoort er niet in het rijtje thuis?: Hersenen-Fruit-Darmen-Varkenskoppen-Biefstuk-Levende Garnalen-Levende kreeften-Sperma-Konijnen De wekker gaat het is kwart voor 8. Kwart voor 9 moeten we hier op school zijn. Alles gaat hier op zijn dooie gemakkie. Geen stress of wat dan ook. Veelste laat vertrekken wij naar school en dat blijkt hier heel normaal te zijn. Eenmaal op school vieren we de verjaardag van Robin hij is 16 geworden en eten we taart. Rond 11 uur zouden we moeten vertrekken met de metro naar Barcelona. Maar je raad het al alles gaat op ze dooie gemakje. Drie kwartier later we vertrekken eindelijk. De metro's zitten overvol dus we houden alles in de gaten. 50 minuten later, na een keer overstappen, zijn we aangekomen bij de Sagrada de Familia. Zo mooi en groot is die kerk. Je kunt er uren naar kijken. 20 minuten hebben we pauze en ja hoor ik mag kiezen waar we eten. Het word de Mc Donalds, ik heb het zo gemist. Maar wat moet ik nemen? In Nederland weet ik het wel, maar hier niet. Bijna elke Spanjaard heeft een Happy Meal dus ik denk achja ik neem er ook een. (Hier is dat niet schamend.) De 20 minuten zijn voorbij en nog steeds geen docent te bekennen. Hier in Spanje hebben ze echt het record wachten. We zouden de kerk gaan bezoeken was de bedoeling alleen we hebben gewoon weer een half uur gewacht. Eindelijk mogen we naar binnen. Dat is echt de moeite waard zo mooi en groot. We filmen wat voor het project en komen er al snel achter dat we niet op of tegen een muurtje mogen zitten. We lopen ook voor gek met een grote zender en een koptelefoon. Als je eral na keek werd die man gek. 3 uur was de afspraak dat we weg mochten en vrije tijd kregen. Inmiddels was het half 4 en nog geen docent te zien. Kwart voor 4 en daar komen de docenten. Daar een hevige discussie over extra tijd krijgen we die, alleen een docent is nog binnen. 4 uur eindelijk we gaan met de metro verder. Kwart over 4 we staan eindelijk in de metro. Met nog een aantal Dutch boys gaan we naar de Ramblas waar 1 op de 10 mensen bestolen word. Weinig van gezien. Wel ff een kadootje gekocht voor de jarige Robin. Een sleutelhanger met een R is Ghaudi stijl. Ff een vers vruchtensapje gehaald in een grote hal met allemaal eten. Zoveel kleur is er te zien. Half 6 we pakken met de docenten de metro terug. Sommige mensen blijven nog in Barcelona en sommige gaan naar huis. Eenmaal aangekomen weer bij de school krijg ik de opdracht om Goris te smsen als iedereen weer terug is natuurlijk doe ik dat. We gaan ff naar zijn huis en daarna eten we wat bij de KFC eerst was de bedoeling een tapasresaurant. Het is de KFC geworden. Ook daar gaat het mañana mañana. We hebben besloten om te gaan bowlen alleen het duurde 45 minuten voordat we klaar waren met alweer wachten. Lieselotte, een Nederlands meisje, was zo moe en begon te huilen. Haar Spaanse had schijt en ging bier drinken. Dus iemand anders bracht haar naar huis. Schande! Ff Goris gesmst en blij dat ze was :P Het bowlen was leuk alleen helaas niet gewonnen. De meisjes vonden dat ik bowlskills had dus dat komt in orde. Hier in de kamer waar ik lig staat een verzameling met uilen. Ik voel me zo bekeken. De klok tikt echt hard proberen te slapen! Tot morgen! Ps. Ik krijg net te horen dat de docent die zou komen invliegen om de kinderen die op wintersport gaan op tehalen. Haar vlucht heeft gemist. De docent mvr. Balk stond op vliegveld Düsseldorf i.p.v. Weeze. Dus ze komt morgen alsnog.

Dag 2 in Barcelona "alles is weg"

Dit somde Gerda Smit op over wat Yolanthe had gestolen: Keukenrol blender citruspers losse kapstokken plaids dekenkisten etagieres kandelaars kristal tafellopers servetten de handdoeken alles plus lcd scherm plus antieke kast plus assecoires tafeltjes en nachtkastjes en bloemen en stoelen... De wekker is gegaan het is weer tijd om op te staan. De moeder is al druk in de weer met het maken van het ontbijt. Er ligt ook een handdoek klaar om te gaan douchen. Het water stinkt echt naar chloor dus drinken ervan doe maar niet. Na een ontbijt ,waarbij me ook een repen chocola werd angeboden, gaan we naar school. We beginnen in de bibliotheek met de Nederlanders. We kregen goed en slecht nieuws. Het goede nieuws is dat het meisje wat achter moest blijven veilig is aangekomen. Het slechte nieuws is dat onze docent Anita haar zakken zijn gerold in de trein. Alles is weg zoals Gerda Smit dat zo mooi kan zeggen. Het ergste is dat terwijl ik samen met Anita over van alles en nog wat praatte het is gebeurd. Zo'n man duwde ons 2 keer opzij en dat moet de zakkenroller zijn geweest. Tot slot kregen we een rondleiding door het grootte maar wel oude gebouw. De luxe wat wij hebben komen ze daar te kort. Na de rondleiding kregen we een les Spaans. We lachtte en praatte meer, we die man niet konde verstaan. Opeens was hij weg. Wij wilde ook gaan maar we werden tegengehouden door de Spaanse kinderen "strange." We gingen terug naar zijn huis om te gaan eten. Ik dacht een broodje ofzo maar het werd een bord spaghetti met worst. (Zie foto) Daarna gingen we terug naar school en gingen we met de metro naar een of ander park. Nu hielden we alles goed in de gaten. We moesten eruit bij halte Arc de Triomphe en jahoor hier hebben ze erook een. Eenmaal in het park aangekomen we hadden 20 minuten vrije tijd. Wat ons als eerste opviel was dat er mensen in het park op elkaar lagen en neukbewegingen maakte. (Wie er daarvan een filmpje wilt zien, ik hem het) Vervolgens moesten we lang lopen om bij de zee uit te komen. Eenmaal aangekomen hadden we weer 20 minuten vrije tijd. Maar we deden niet veel. Nouja niet veel iedereen wildde op de foto met mij. Omdat ik leek op een bekende zanger en ik was heel knap volgens de Spaanse. Terug gingen we met de Metro en bus. Ff bijgekletst met Esther Goris over de reizen volgend jaar en we gingen terug naar zijn huis. We aten als avond eten een omelet van 5 cm. hoog met piepers er doorheen. Het was gewoon ranzig. Maar uit beleefdheid eet je het op. Vanavond speelde Barca tegen Bayern. We keken deze wedstrijd in een soort club met de anderen. We dronken nog wat in een café omdat de club ging sluiten. Het was gezellig :D De klok tikt hard, dus proberen te slapen. Morgen naar het centrum (: Buenos Noches

Dag 1 in Barcelona \"rampAIR\"

"Attentie attentie, welkom aan boord van dit Ryanair toestel waar niemand dood gevonden wilt worden. We vertrekken zo richting Barcelona de vlucht heeft alleen wel een uur vertraging opgelopen. Helaas zijn de stoelen voor deze vlucht een beetje ingezakt en de bagagebakken te klein voor de koffers. Ook zijn alle stoel zakken voor u verwijderd zodat we zo low-cost kunnen vliegen. Het zwemvest bevindt zich niet onder uw stoel maar bij de zuurstofmaskers. Door bezuinigingen hebben wij voor u allemaal reclame folder, maar moet u er een delen met de rest van het vliegtuig. De gangpadden zijn versmald daardoor kunt u minder goed doorlopen. Nog een mededeling voor vertrek het cabinepersoneel en ik kunnen zo slecht gebrekkig Engels dat u ons amper verstaat. We wensen u een fijne vlucht met RAMPair". Het is maandag morgen het is zo koud in Arnhem dat er weer word gesproken van een elfstedentocht. Kwart voor 10 verzamelen en 10 uur vertrekken was de afspraak. Helaas was de bus een half uur te laat en vertrokken we half 11 richting Weeze-Duitsland. Na ongeveer een uur met de bus gereden te hebben komen aan bij het vliegveld. Stel het maar voor zoals Eindhoven-Airport. Als een stel buitenlandse toeristen maken wij onze koffers open om onze cadeautjes en toiletspullen in de extra koffers te stoppen. Nu is het wachten dat het vliegtuig vertrekt. Om 13:25 vliegen we naar Barcelona dachten we toen nog. Maar het liep allemaal toch even iets anders. Zelfs met 2 koffers vol cadeautjes en toiletspullen hadden overgewicht. En die mensen van Ryanair hadden geen medelij en hup daar kon alles weer open en verdeeld worden. Eenmaal bij de douane (een meter verderop) bleek het te zijn dat ons Engels klasgenootje een Engelse ID had en geen Nederlandse dus zij mocht niet mee aan boord. Ze moest haar Nederlands paspoort ook bij zich hebben. Een drama want zij moest achterblijven. Naar het vele geregel en gebel mocht het niet baten. Imogen moest achterblijven. De docent mocht niet blijven, want anders mochten wij de lucht niet ingaan. Omdat wij minderjarig waren. Gelukkig! We hebben een uur vertraging. Nu is de kans groot dat de gebelde moeder van haar het haalt om optijd met het paspoort aan te komen. De gate gaat open en de rij met mensen loopt naar het vliegtuig en nog geen Imogen. Een beetje treuzelen bij de gate hielp niet veel het vliegtuig moest de lucht in. 5 minuten was ze te laat en het vliegtuig steeg net op. De vlucht omboeken lukte en ze zou om 6 uur vanaf Schiphol alsnog vertrekken naar Barcelona met Easyjet. We zijn geland en het zonnetje schijnt. Het kan niet meer stuk. Nouja de landing was zwaar dus me oortjes doen veel pijn. Maar dat mocht de pret niet drukken. Van een koud land met veel sneeuw naar een warm land met... Geen sneeuw. Naar de bagageband en de koffers dan maar pakken. Als een stel domme toeristen zitten we midden in de hal onze spullen weer bij elkaar te pakken. Door de deuren en ¡Hola España! De directeur staat ons op te wachten en heeft de treinkaartjes voor ons gekocht. Wat een drama om daar met de trein te gaan. It's look like India. De trein komt tot stilstand en de al bekende geur ruik je overal. Nu denk je echt: ik ben in Spanje. 10 minuten lopen en we waren bij de school. De kinderen stonden ons op te wachten en we kregen te eten. Heel lekker was het niet maarja. We moesten ons zelf gaan presenteren in het Engels op een podium en het programma werd doorgenomen. Niemand snapte er wat van, want zo goed Spaans kunnen wij ook weer niet. Eenmaal aangekomen bij zijn huis is het uitzicht over Barcelona schitterend. Een soort appartementen complex met een zwembad beneden, een eigen kamer en badkamer. Vlug me bagage wegzetten en naar zo'n tentje om wat te drinken. Daar treffen we de Spaanse en de Nederlanders. Naar ongeveer een uurtje gaan we weer naar huis. Eenmaal thuis aangekomen zijn de ouders er nog niet. Dus ff me koffertje uitpakken. De voordeur kraakt zijn ouders komen binnen. Hele aardige mensen. Even wennen dat het hier 2 kussen zijn en geen 3. De koekjes vinden ze ontzettend leuk en lief en ik hoor de hele tijd dat ik een knappe jongen bent volgens de moeder. Die een boekenwinkel heeft en de vader een goede baan heeft bij een bank. Om 10 uur gaan we aan tafel en eten we gehaktballetjes met kip en salade. Tik tak, doet de klok dus lekker slapen! Tot morgen.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Nick